Vrijdag 11 november- Trinidad

We staan om kwart voor 6 op om foto’s te gaan maken van dit schilderachtige plaatsje bij zonsopkomst.

Het leven komt langzaam op gang, we zien veel mensen lopen die net hun paard gehaald hebben. Waarschijnlijk is er ergens in de buurt een weiland waar ze ’s nachts staan, hoewel ik ook wel wat paarden in de straat zag staan zo hier en daar.

We kwamen een mevrouw tegen die zei, “wat is het koud he”! Toen ik antwoordde dat ik het ook koud vond vroeg ze “mag ik jouw trui”? Om de haverklap vragen mensen of je wat voor ze hebt, parfum bijvoorbeeld, of creme. Pennen zijn ook goed en die had ik gelukkig meer dan genoeg bij me.

Na een rondje door slaperig Trinidad, waren we even voor 8-en weer terug bij Roni en Iban, die om 8 uur het ontbijt zouden serveren op ons privé terras. Redelijk stipt deden ze dat ook en het was weer prima verzorgd. Koffie met warme melk, vruchtensap (van het type dat je tanden spontaan los gaan zitten), verse fruit, brood en gebakken eieren, een soort mini-tosti met ham en ook nog een cakeje.

Daarna hebben we een vakantiewasje gedaan en een beetje gelummeld. Daarna toch maar douchen, de beloofde warme douche bleek koud, dus dat ging lekker snel, en toen maar weer op pad. Per dag moeten we 3 CUC gaan betalen aan een meneer die op onze auto “past”. We weten niet wat er gebeurt als je dat niet doet en dat willen we ook maar liever niet uitproberen.

We hebben wat marktkraampjes bekeken. Allemaal dezelfde rommel en we vragen ons af of het centraal door de staat wordt geproduceerd.

We moeten even onze kas aanvullen en er zou hier zowaar een bank zijn waar je met je creditcard kunt pinnen. Het is even zoeken, maar inderdaad, we vinden de bank en er komt ook nog geld uit het pinapparaat. Dan eten we even een broodje en besluiten op zoek te gaan naar de toeristeninformatie, of een reisbureautje, waar we voor morgen een excursie kunnen boeken. We willen gaan paardrijden, de ruïne van een suikerplantage bezoeken (want dit was ooit de streek van de suikerplantages) en er schijnt een mooie waterval te zijn. De Lonely Planet geeft een aantal opties waar je tours kunt boeken, en eentje is niet al te ver lopen, dus daar gaan we heen. We bellen aan en er komt een morsige oude meneer in een hemd aan de deur. Hij spreek alleen spaans. Excursies? Daar gaat zijn zoon over, maar die is er niet… Het is toch iets wat we wel heel vaak horen deze vakantie. Kan niet, is er niet, hebben we niet. We hebben geen zin in weer een rondje belletje trekken, dus bedenken dat we het morgen zelf wel regelen. We weten nu waar de hoogste concentratie paarden is in dit plaatsje, dus dan moet het toch lukken nietwaar? Wat zullen we dan eens gaan doen? Dan zien we dat je de kerktoren kunt beklimmen en de zon gaat bijna onder, dus dat moet leuk zijn. En dat is het ook. Je hebt mooi uitzicht in alle richtingen, van de zee tot de bergen aan de andere kant.

Als we weer buiten komen, worden we aangesproken door een jongen van begin 20, die vraagt of wij morgen met hem willen paardrijden, suikerrietplantage, bergkoffie, waterval, het hele pakket. Dat moet een uur of 3 duren alles bij elkaar. Nadat we goed hebben gevraagd of het rustige paarden zijn en of we niet in galop hoeven, geven we elkaar een hand op de deal en spreken af om elkaar om 9 uur morgenochtend bij de kerk te treffen. Probleem opgelost J.

Daarna gaan we nog even lekker op de trappen zitten om mensen te kijken en een drankje te drinken. Dan schuiven we vrij vroeg door naar een tapasbar in de buurt waar we willen eten. We hebben gemerkt dat als je net ietsje later gaat, alles vol zit tot een uur of negen of nog later. We zijn mooi op tijd en borrelen en eten gezellig. En dan maar weer lekker naar bed.