Donderdag 26 september, dag 10, rijstvelden en hele kleine hengeltjes.

Direct achter ons hotel beginnen de rijstvelden. We kijken er zelfs elke ochtend tijdens het ontbijt over uit. Omdat het het einde van het regenseizoen is, zijn ze prachtig frisgroen van kleur en we willen er graag een keer doorheen wandelen. Volgens de mensen van het hotel vinden de lokale boeren dat niet erg omdat iedereen heel vriendelijk is hier. Dus we wagen het erop en zetten de wekker nog maar eens op heeeeel vroeg en net na zonsopkomst gaan we op pad. We zijn toch niet de eersten want aan de rand van het rijstveld staat al een mooie zilveren fiets. Ondanks dat het niet zulke hoge plateaus zijn als we wel gezien hebben op Bali of de Filippijnen is er toch weer een ingenieus bewateringssysteem aangelegd met kanaaltjes en dammetjes. Het water klatert vrolijk van het ene veld naar het andere. De randjes waar je overheen kunt lopen zijn vaak angstig smal en doordat ze flink begroeid zijn kun je niet altijd precies zien waar je je voeten kunt neerzetten. In elk geval 1 van ons heeft niet beide voeten droog gehouden. Er zitten ook overal spinnenwebben van een bijzonder soort. Ze zijn heel fijn geweven, eerder een soort engelenhaar dan een echt web en middenin zit een soort trechter. De bijbehorende spin hebben we niet gespot en dat was misschien maar beter ook. Na een poosje wandelen zien we een man die naar ons kijkt, waarschijnlijk de eigenaar van de fiets. Ik zwaai naar hem, maar geen reactie. We weten niet zeker of het echt oke is dat we hier lopen, maar hij jaagt ons ook niet weg, dus lopen we maar door. Opeens zien we een piepklein hengeltje in het rijstveld staan, met een minivisje aan het haakje. Dan komen we een emmer tegen met een stuk of 8 van die kleine visjes erin. Het mysterie is deels opgelost, de meneer die we zagen is duidelijk een rijstveldvisser. Maar hoeveel van die visjes moet je vangen om een maaltijd te kunnen bereiden? Dit zet geen zoden aan de dijk! Dan zien we weer zo’n piepklein hengeltje met een visje eraan. We kijken nog eens beter en dat is gek…het haakje zit door zijn rug. Opeens valt het kwartje. We kijken niet naar de vangst, maar naar het aas. We hebben nog een stuk of 5 hengeltjes gespot, maar overal alleen nog maar aas eraan, dus wat hij nou probeerde te vangen weten we nog steeds niet. Na een verder nog prachtige wandeling gaan we terug naar het hotel voor ontbijt wat elke dag met veel liefde door de grotendeels Vietnamese staf voor ons wordt bereid.
De rest van de ochtend hebben we gebruikt om verhaaltjes te schrijven voor de blog en in de middag hebben we lekker bij het zwembad gelegen. Omdat we Scoopy weer hadden ingeleverd wandelden we eind van de middag naar het dorp. Dat is trouwens nog wel iets aparts hier. Om in het dorp te komen moeten we de landingsbaan van het vliegveld oversteken. Het is een voormalig vliegveld wat door de CIA gebruikt werd voor geheime missies tijdens de Vietnam oorlog. Die landingsbaan ligt dus nog steeds midden in het dorp en wordt nu gebruikt als busstation, parkeerplaats en als semi permanente stek voor allerlei eettentjes. We aten bij een Thaise restaurant, Mango, waar we maar net op tijd binnen waren, want toen begon het te hozen. Na het eten regende het nog steeds een beetje, dus zijn we maar naar huis gegaan om alvast in te pakken omdat we morgen weer teruggaan naar Luang Prabang.