Dag 6 fotogenieke plekjes

Zondag 22 september

We zijn rustig opgestart vandaag. Fer heeft het verslag geschreven van de vorige dagen en ik heb de was weggebracht en strijd geleverd met camera en internet om de foto’s van mijn camerakaartje af te krijgen. De cardreader heeft het namelijk begeven en de canon software waarmee het rechtstreeks vanaf de camera kan, is vanaf Laotiaans internet niet beschikbaar om te downloaden. Uiteindelijk een work-around gevonden, zodat jullie toch wat van onze foto’s kunnen zien.
Fer had inmiddels de top 5 van meest fotogenieke plekjes van Vang Vieng gevonden en die willen we natuurlijk bezoeken. Daarom een brommer gehuurd. De eerste brommer kwam met een lege voorband. Dat had degene die hem bracht, en er dus op gereden had, niet in de gaten. Veel wegen zijn hier zo slecht dat je het verschil kennelijk nauwelijks merkt. Maar ze gingen het meteen oplossen. Na 5 minuten kwam er een meneer met een fietspomp. Hij keek eens naar de brommer, toen naar de fietspomp en toen weer naar de brommer en besloot dat dit toch niet de oplossing was. Dus weer 5 minuten later kwam er een nieuwe brommer. Deze leek OK. Hij is versierd met een soort Mickey Mouse print met bijbehorende speelgoedhelmpjes, waar nog net geen Donald Duck op staat. In het formaat “conehead” . Gelukkig kun je hem met een riempje onder je kin nog redelijk vastsnoeren. Dus we gingen op weg naar het eerste foto-punt. Een rijstveld achter een hotel, waar je ook wat kon drinken. Om er te komen moesten we de rivier over. De bruggen zijn hier van hout. Horizontale planken en dan op wielbreedte van aan auto liggen daar ook nog verticale planken overheen. Je moet een euro tol betalen, maart wat ze daarmee doen is onduidelijk, want de bruggen zitten iha vol gaten. Het is dus even goed manoeuvreren om er heelhuids overheen te komen en je moet de oversteek ook nog goed afstemmen met tegemoetkomend verkeer want je mag alleen om de beurt. Maar deze hindernis hebben we zonder kleerscheuren genomen en al snel hadden we de plek gevonden. Inderdaad mooi, maar het rijstveld is niet goed onderhouden en was een beetje gelig, terwijl de meeste rijstvelden hier nog knalgroen zijn. Dus dit wordt helaas niet de mooiste vakantiefoto. Na koffie en 2x een halve liter water gingen we goed gehydreerd door naar het viewpoint, Namxay Top View.  “ A steep climb” hadden we al gelezen, maar hoe erg kan dat nou zijn? Behoorlijk erg bleek al snel. Het paadje begon netjes met een soort van traptreden en een houten ladder, maar al snel was het meer bergbeklimmen dan wandelen en het zweet gutste in straaltjes van ons af. Gelukkig hadden we schoenen aan, want we zagen ook nog mensen op slippers lopen en dan is het helemaal geen pretje. Maar na een half uurtje ploeteren waren we dan eindelijk bij de top. De zon stond alweer laag en het uitzicht over het karstgebergte, de rijstvelden, de rivier en het dorpje was werkelijk adembenemend. Net voor het donker zijn we weer afgedaald, wat ook nogal een uitdaging was, die we niet in het donker wilden aangaan. Om te vieren dat we weer heelhuids beneden waren en ook omdat het een mooie dag was geweest, gingen we een biertje drinken bij de Irish pub. Daarna zouden we even thuis gaan douchen en omkleden om te gaan eten, maar zover zijn we niet gekomen. Na nog een biertje bleek dat je er ook kon eten en intussen waren we aan de praat geraakt met een nederlandse meneer die zonder zijn vrouw op vakantie was (ze houdt niet van reizen). Daar hebben we nog een poosje mee geborreld. Uiteindelijk waren we net voor de avondklok thuis, moe maar tevreden.