Pearlfarm
13 september 2013 - Ha Long Natural heritage, Vietnam
De pearlfarm volgde op het magische kayakken door de spelonken en waterwegen van het Ha Long Bay limegebergte. De groep was inmiddels flink gereduceerd tot een groepje van vier. Kim en Silje hadden het bovendek bezet en wij hadden het benedendek voor onze rekening genomen. Ik plat op mijn buik op de achterplecht om nog een paar plaatjes van het prachtige karstgebergte en haar vissersbootjes te schieten. Arjenne met hetzelfde doel op een meer strategische plek op de trap naar het bovendek. Uiteraard was de droogte van korte duur zodat we na een uurtje varen toch weer in de regen onze bestemming bereikten. Gelegen in een baai, drijvend op boeien lag daar de pearlfarm.
Met zijn vieren spoedden we ons van boord, leergierig als we zijn. Helaas waren we met te weing en moesten we op een groepje lawaaiige Amerikanen wachten. Onze crew had zich inmiddels languit op een bankje gevleid in afwachting van onze terugkomst. Eindelijk waren onze Amerikaanse vrienden met dikke buik en camera gearriveerd. We konden de rondleiding beginnen. De gids had het woord parel en duur nog niet in zijn mond genomen of de eerste Amerikaan verkondigde al dat zij er ook 1 had en wel een zwarte. Zonder verdere op- of aanmerkingen op dit feit vervolgde de gids zijn verhaal. Hij legde uit dat ze eerst een eierstok uit een oester halen en deze vervolgens bij de doel-oester weer inbrengen, hierdoor zou de aanmaak van parelmoer door de oester gestimuleerd worden. Daar moest echter wat extra uitleg bij gegeven worden vond Arjenne. Het deed de Amerikaanse klomp breken. Een serieuze vraag?! En door een Hollander? Deze gids was van ons Amerikanen! We hebben het maar zo gelaten. We werden langs verschillende stadia van het proces geleid. Van het ontdoen van de steenvorming op de oester, verwijdering van de eierstok, plaatsing van de eierstok, plaatsing in een roostertje en tot slot het resultaat. Afhankelijk van het soort parel hebben ze 3 tot 5 jaar nodig om te volgroeien. 1 op de 3 mislukt door kleurvervuiling, sterfte of dat de oester gewoon niet genoeg parelmoer aanmaakt.
We sloten de tour uiteraard af met het parelwinkeltje, waarna we ons weer op de boot melden. Gezellig met zijn vieren zonder opdringerige Amerikanen. In de regen vertrokken we naar onze slaapboot voor weer een fantastisch 10 gangen diner van Vietnamese maak.
Met zijn vieren spoedden we ons van boord, leergierig als we zijn. Helaas waren we met te weing en moesten we op een groepje lawaaiige Amerikanen wachten. Onze crew had zich inmiddels languit op een bankje gevleid in afwachting van onze terugkomst. Eindelijk waren onze Amerikaanse vrienden met dikke buik en camera gearriveerd. We konden de rondleiding beginnen. De gids had het woord parel en duur nog niet in zijn mond genomen of de eerste Amerikaan verkondigde al dat zij er ook 1 had en wel een zwarte. Zonder verdere op- of aanmerkingen op dit feit vervolgde de gids zijn verhaal. Hij legde uit dat ze eerst een eierstok uit een oester halen en deze vervolgens bij de doel-oester weer inbrengen, hierdoor zou de aanmaak van parelmoer door de oester gestimuleerd worden. Daar moest echter wat extra uitleg bij gegeven worden vond Arjenne. Het deed de Amerikaanse klomp breken. Een serieuze vraag?! En door een Hollander? Deze gids was van ons Amerikanen! We hebben het maar zo gelaten. We werden langs verschillende stadia van het proces geleid. Van het ontdoen van de steenvorming op de oester, verwijdering van de eierstok, plaatsing van de eierstok, plaatsing in een roostertje en tot slot het resultaat. Afhankelijk van het soort parel hebben ze 3 tot 5 jaar nodig om te volgroeien. 1 op de 3 mislukt door kleurvervuiling, sterfte of dat de oester gewoon niet genoeg parelmoer aanmaakt.
We sloten de tour uiteraard af met het parelwinkeltje, waarna we ons weer op de boot melden. Gezellig met zijn vieren zonder opdringerige Amerikanen. In de regen vertrokken we naar onze slaapboot voor weer een fantastisch 10 gangen diner van Vietnamese maak.
