Noorderlicht???

De ochtend begint enigszins misselijk met een klein beetje hoofdpijn. Nee, niet van de droge lucht of de hoogte maar van die nare drankjes van onze gezellige Mika. Of hij zijn vlucht ooit gehaald heeft weten we niet, feit is, dat toen we weg gingen, hij nog is gebleven terwijl zijn vliegtuig over anderhalf uur ging. Ondank de hoofdpijn was het vooral leuk om van een Fin te horen hoe het land ongeveer in elkaar zit. Zo is Finland onderdeel van zowel Zweden als Rusland geweest, maar moeten ze vooral van Zweden niet veel hebben ondanks dat Zweeds naast het Fins de officiële voertaal is in het land. Een ander kenmerk en een feitje dat misschien ook wel iets zegt over de ruigheid van het land is dat Finland slechts 5 miljoen inwoners heeft, daarnaast wonen nog eens een miljoen Finnen in het buitenland. Dat betekent bij ons in in het noorden een bevolkingsdichtheid van 2 a 3 Finnen per vierkante kilometer. Ze drinken zonder uitzondering veel, dit ontlokte een grappige anekdote aan Mika. Zo had de overheid in de jaren 90 besloten dat als er gedronken werd er ook gegeten moest worden. Dus in de barretjes kreeg je alleen drank als je ook een broodje bestelde. Zo gebeurde het dat op elke tafel in de kroeg 1 broodje in het midden lag met heel veel halve liters bier er omheen. Het broodje werd nooit opgegeten en werd zodoende steeds meer beschimmeld, want de broodjes werden gewoon hergebruikt.
Goed dat was gisteren, over naar de orde van de dag. Vandaag is het aurora borealis dag en voor degenen die dat ook een raar woord vinden is het vandaag noorderlicht dag. Na het openen van de gordijnen, schiet mijn oog als eerste naar de thermometer, want het kan hier binnen de poolcirkel bitter koud zijn. We hebben echter geluk het is rond de -5 graden. De zonnewind activiteit die nodig is om het noorderlicht te kunnen zien is vandaag extreem hoog, kortom alle omstandigheden om het noorderlicht te zien zijn vandaag perfect, op eentje na dan! Het sneeuwt en het is bewolkt. We besluiten het nog heel even aan te kijken en te googlen op het weer. Na een uurtje zijn we er uit, als het wolkendek openbreekt belooft het een geweldig spektakel te worden, echter we denken dat de kans daarop zeer klein is. Dus, op naar het Russische reisbureau om te proberen de tour te verzetten naar dinsdag. Minder activiteit maar wel helder. De uiterst vriendelijke mensen van het reisbureau proberen ons nog op andere gedachten te brengen en bieden aan als we echt niet willen ons geld terug te geven. Vriendelijk, maar we willen het licht natuurlijk wel zien! Zo hebben we nu dus een afspraak met het noorderlicht op dinsdag. Nu maar hopen dat ze niet te laat komt.
Blij met dit resultaat besluiten we vol goede moed de bossen te gaan verkennen. Het heeft hier de afgelopen week aardig wat gesneeuwd en ook vandaag vallen er wat witte vlokken. Het bos vol dennenbomen, berken en sparren ziet er dan ook sprookjesachtig uit. Een smal pad leidt er door heen, dwaal van het pad af en ontdek dat je benen zomaar verdwijnen in de diepe sneeuw zodat alleen je torso nog boven het sneeuwdek uitsteekt. De bomen, bedekt met een dikke laag sneeuw geven een fantastisch aanzicht. Het geheel creëert een surrealistisch beeld. Zo'n twee uur later en vele foto's verder lopen we het bos weer uit. Dorstig zien we een leuk tentje waar we vast een groot glas ijskoude cola kunnen krijgen. We stappen het pittoreske hutje binnen, maar tot onze verrassing bevinden we ons helemaal niet in een horeca gelegenheid. In het midden van de hut brandt een groot vuur met bankjes rondom, maar geen groot glas koude cola te bekennen. We verlaten de kota, zoals de hut heet, toch maar weer snel om een drankje in 1 van de restaurantjes te gaan drinken.
Na een typisch Finse hamburger en frietjes besluiten we om een uur of 20 de berg op de gaan om te zien of we vandaar toch nog het noorderlicht kunnen zien. Na het vragen van richtingsaanwijzingen aan onze receptioniste, leren we dat we naar boven moeten en dan de piste over naar een groene piste, deze 200 meter volgen om vervolgens bij een enigszins open plek uit te komen waar niet al teveel omgevingslicht is, dat het noorderlicht zou kunnen verstoren. Pas wel op dat je niet onder een pistebully doorloopt waarschuwt de receptioniste ons nog. Natuurlijk lopen we verkeerd waardoor we de halve rode piste op moeten klauteren om bij de groene piste uit te komen. Buiten adem lukt het ons dan toch om de aangegeven locatie te vinden. Het sneeuwt niet meer en het wolkendek lijkt een beetje open te breken. De bomen zien er hier nog surrealistischer uit dan beneden. Dikke lagen sneeuw zitten vastgevroren rondom de bomen, zodat van de boom zelf niks meer te zien is. Wat overblijft zijn vreemd gevormde standbeelden in een wit landschap tegen een donkergrijze lucht. We lopen wat heen en weer over de verlaten piste op zoek naar een opening naar het noorderlicht. Anderhalf uur later zien we dat we de laatste gondel terug naar het dorp hebben gemist. Ook het noorderlicht heeft zich niet laten zien en we besluiten de warmte van ons appartement te gaan opzoeken. We kunnen dit nu doen via de steile piste op onze gewone schoenen of via de weg die met een kronkel de berg afgaat. We kiezen voor het laatste. De weg loopt omlaag dus het gaat lekker vlot, ondanks dat krijgen we op een gegeven moment toch het gevoel dat we er zo langzamerhand wel zouden moeten zijn. Dan komen we bij een t-splitsing. Geen bordjes en geen plaatsjes in zicht, gaan we links of rechts? Inmiddels sneeuwt het weer behoorlijk en begint het aardig koud te worden. We zetten ons geld op rechts en hopen dat we straks niet weer helemaal terug hoeven te lopen. Na een minuut of tien zien we dan eindelijk een meer dat lijkt op een meer dat we bij aankomst in Levi hadden gezien. Zouden we dan toch goed zitten? Na nog eens tien minuten openbaart het kleine Levi zich aan ons. Dag 2 in de poolcirkel zit erop. Het is al laat, we kruipen snel ons bedje in.