Maandag 7 november; dag 2 Havana, begraafplaats en Placa Vieja

Na weer een fijn ontbijtje van Vivian maken we een plan voor de dag. Fer staat nog steeds helemaal scheef, dus we besluiten dicht bij huis te beginnen. We “wonen” namelijk vlak achter een enorme begraafplaats, de Necropolis Christobal Colon, die het bezoeken waard moet zijn. De begraafplaats is inderdaad gigantisch groot, maar wat vooral opvalt, na al het verval wat we gisteren zagen, is alle pracht en praal. De begraafplaats staat helemaal vol met marmeren beelden, grafhuisjes en iemand heeft zelfs een piramide laten bouwen om in begraven te worden. We begrijpen eigenlijk niet hoe mensen hier dergelijke graven kunnen betalen, maar veel graven zijn van voor de revolutie of in elk geval van voor het moment dat in 1989 de Russische geldkraan dichtging. Dus misschien is dat de verklaring. Heel bijzonder is het graf van senora Amelia Goyri, ook wel bekend als la Milagrosa. Deze mevrouw overleed in 1901 tijdens de bevalling, net als haar kindje. Ze werden samen begraven, het kind aan de voeten van de moeder. Op haar graf werd een marmeren beeld van moeder en kind geplaatst en de grafsteen heeft 4 ringen, om hem op te kunnen lichten denk ik. De intens verdrietige echtgenoot bezocht meerdere malen per dag het graf en klopte dan altijd met 1 van de ringen op de grafsteen. Als hij de begraafplaats verliet, liep hij altijd achteruit, zodat hij zo lang mogelijk naar zijn vrouw en kind kon kijken. Toen een aantal jaren later het graf werd geopend (waarom vertelt het verhaal niet) bleken de lichamen volledig intact, maar niet alleen dat, de kind lag nu in de armen van de moeder. Dit is natuurlijk geïnterpreteerd als een teken van heiligheid en er ontstond een spirituele cultus rondom la Milagrosa. Nog altijd komen jaarlijks duizenden pelgrims naar dit graf, om bloemen neer te leggen, met de ring op de steen te kloppen en iets te vragen. Ze lopen dan achteruit weg. En inderdaad, er lagen veel bloemen en we zagen zowaar een mevrouw bij het graf, met de ring op de steen kloppen en achteruit weglopen. Bijzonder!

Na deze spirituele ervaring, gingen we maar weer naar het aardsere centrum van Havana, waar we vandaag het gebied rond Placa Vieja hebben bekeken. Fer schuifelde nog steeds als een krab, zijwaarts, rond en toen we ergens een bordje massage zagen, dachten we dat dat misschien de oplossing zou zijn. We werden door een fris jong meisje meegenomen in de catacomben van een oud gebouw, waar we in een heel klein muf kamertje belandden, waar een massagetafel stond zonder gat voor je gezicht. Er werd nog snel wat toiletverfrisser gesprayed en zo moest het dan maar. Ik heb aangewezen waar Fer last had, dat was niet zo moeilijk, want er stonden inmiddels allemaal vingerafdrukken in blauwe plekken net boven zijn bil. Na een uurtje aaien met olie was er aan de rug van Fer weinig veranderd, maar waren we wel 30 CUC lichter. Dan maar weer aan de mojito, dat helpt altijd om verkrampte spieren te ontspannen. We kozen net het verkeerde terras, waar we voor de hoofdprijs 2 mojito’s en 2 flesjes water kregen. Het water werd eerst bij de buren bezorgd en hoewel niet besteld had de buurvrouw het eerste flesje al half op. Je zag de ober overwegen om ook dat halve flesje maar naar ons tafeltje te verplaatsen, maar uiteindelijk kwam er met enige tegenzin toch een nieuwe. Na wat gezeur over wisselgeld, de ober dacht dat hij een gigantische tip had gekregen, hebben we snel een beter heenkomen gezocht, want het begon te stormen en de regenwolken stapelden zich op. We hebben vervolgens heel leuk geborreld en gegeten in een klein tentje op een hoek van de Placa Vieja. Buiten regende het, maar wij zaten lekker droog. Daarna zijn we redelijk vroeg naar huis gegaan, waar we heel gênant in no time bijna 3 liter water uit Vivians koelkast soldaat hebben gemaakt, want we hadden nergens een grote fles water kunnen krijgen en wel enorme dorst.