Maandag 4 juli; duiken en verhuizen

4 juli 2016 - Dauin, Filipijnen

Maandag 4 juli

Op tijd naar het ontbijt, want om 8 uur moeten we melden bij de duikschool. We vullen de nodige papieren in – zoals altijd, wat er ook gebeurt, zij zijn nooit aansprakelijk- en worden aan de duikspullen geholpen door een mannetje dat op het oog alles in de juiste maat uit de kast trekt. Om 9 uur vertrekken we naar een nabijgelegen rif, pardon, modderpoel, we gaan immers muckdiven. Dit hebben we eerder gedaan in de straat van Lembeh en dat was toen fantastisch, dus de verwachtingen zijn misschien wat hoog gespannen. Bij muckdiven gaat het dus niet om het mooie koraal, maar om het vinden van bijzondere dieren op een zanderige bodem. De eerste duik zijn we nog een beetje bezig met alles weer onder controle krijgen, we hebben ruim 1,5 jaar niet gedoken omdat we vorig jaar te verkouden waren. Ik blijf als een dobber net onder het wateroppervlak hangen terwijl ik met 4 kg gewicht meestal wel naar beneden kom. Dan de eerste meters maar zwemmen. Pas bij de 2e duik herinner ik me dat uitademen meestal voldoende is. Fer is aan het klooien met zijn nieuwe duikbril, waar voor de verandering eens geen water in loopt, maar die om de haverklap beslaat. Bijna net zo vervelend. De duik is verder OK, maar we zijn wel een beetje verwend geraakt, realiseer ik me. We zien een paar pipefish, een rog, wat anemoonvissen en een harlekijnvis. Wat wel gaaf is, is dat ze hier ook pen-coral hebben, koraal in de vorm van een kroontjespen. Dat heb ik alleen eerder in Thailand gezien en daar was het rood, hier blauw-wit gestreept. We zijn ingedeeld met nog 2 ervaren duikers en duiken bijna een uur, wat helemaal niet slecht is voor een eerste -diepere- duik. Na een uurtje uitrusten en koffie op de boot, varen we terug naar het resort, waar we pal voor de deur, maar vanaf de boot, een 2e duik doen. Dat is een beetje flauw, want had prima vanaf het strand gekund, maar voor een bootduik rekenen ze meestal meer. Deze duik was beter. Fer zijn bril was door de diveguide nog een keer “gebrand” waardoor hij niet meer besloeg, ik kon in 1 keer naar beneden, we waren allebei goed uitgelood en we zagen oa een batfish en een mantishrimp. Na een klein uur was ik door en door koud en gingen we eruit, met nog een halfvolle tank. Ik vond het prima zo. Toen bleek dat verwacht was dat we zouden vertrekken omdat er net een boeking voor onze kamer binnengekomen was. Ongetwijfeld een spraakverwarring, maar hoe je in vredesnaam voor 12 uur kunt uitchecken terwijl je met de duikschool van het resort tot 13 uur aan het duiken bent, blijft een raadsel. We kozen voor de elegante way out en vertrokken na een warme douche en lunch. Dan maar terug naar de haven, waar we een boot-ticket regelden voor Siquijor. Dat ticket kostte bijna niets en al snel begrepen we waarom. We werden als haringen in een ton in een soort veerbootje geperst. Er waren in elk geval niet genoeg zwemvesten, maar die moesten voor vertrek dus wel om. Dat niet iedereen er een had, maakte dan weer niets uit. Bloedheet zo’n zwemvest, het zweet liep in straaltjes van me af en het water was op… Eenmaal weg uit de haven had iedereen al snel zijn zwemvest weer uit, wat een opluchting! Na 1,5 uur waren we er, opnieuw een opluchting. Mijn buurman van de boot regelde een tricycle voor ons en zonder dat mensen aan ons of de rugzakken begonnen te trekken, ook een verademing, waren we al snel op weg naar Coral Cay resort, waar we graag wilden verblijven vanwege de huisjes aan het strand. We weten nog niet hoe lang we hier willen blijven, maar gokken een dag of 5. De keuze aan huisjes die 5 dagen achter elkaar te huur zijn is niet zo groot en in halverwege verhuizen hebben we geen zin. Zodoende belanden we in het grootste huisje aan het strand, met een aparte slaapkamer, veranda aan het strand en een ruime badkamer met warme douche. Na alle nachten in de bus, het vliegtuig en tussen de kakkerlakken hebben we dat wel even verdiend vinden we. Helaas is het al donker bij aankomst, maar het goede nieuws is dat de bar en de keuken nog open zijn, dus moe maar tevreden rollen we een paar uur later in bed.

1 Reactie

  1. Annet:
    8 juli 2016
    Heerlijk! Dat wordt dus nu echt tot rust komen! Kus!