Ho Chi Minh City alias Saigon

Vanmorgen vroeg (zaterdag 14/9) zijn we naar Ho Chi Minh City vertrokken. Het weer zou daar aanzienlijk beter zijn en we willen nog het een en ander bekijken in Zuid-Vietnam. Toen we om 6.30 uit Hoi An vetrokken, scheen er een waterig zonnetje. En dat terwijl de afgelopen week het vrijwel elke dag gehoosd heeft tussen 6 en 8 's morgens.
We waren veel te vroeg op het kleine vliegveld, waar verder ook niet zoveel te doen was, maar wel lekkere koffie. Netjes op tijd vertrokken we naar Ho Chi Minh City. Al tijdens de landing viel op dat het wel erg grijs was en al snel bleek dat te kloppen. We landden ongeveer in een rivier, want het vliegtuig veroorzaakte zelfs golven in de enorme hoeveelheid water op de landingsbaan. We waren midden in een soort wolkbreuk beland.
Nadat we de bagage hadden gehaald wachtten we op een taxi en konden we meteen de mensen eens goed bekijken. Niemand heeft hier een "Azie-pyama" aan of een strohoedje op. We zagen alleen maar mantelpakjes, hoge hakken, gelakte nagels en er werd erg veel geschreeuwd. Iets wat we verder nog nergens in Vietnam zijn tegengekomen. Al in de taxi zagen we wat een gekkenhuis het verkeer hier is. Iedereen rijdt met zijn claxon continue ingedrukt en er zijn eigenlijk geen regels. Iededreen duwt zich tussen andere auto's, brommers en motoren door en ziet wel wat er van komt. Wat een stressvol gebeuren zeg! We deden ongeveer een half uur over een afstand van 7 km. Fietsend had het sneller gekund, als je dat zou durven.
Onderweg door de stad zagen we gigantische winkels van Louis Vuitton, Armani, Hermes etc. En dat voor een communistisch land! Had ik toch niet verwacht.
Ik hoop maar dat er hier ook nog leuke kleine eettentjes en zo zijn. Als het goed is zitten wij nu inhet oudste en meest gezellige deel, waar ook de backpackers meestal verblijven.
Nu zitten we in de lobby van het hotel, te wachten tot ze onze reservering hebben gevonden, want we hebben gisteren geboekt en dat is wel erg last-minute voor zo'n groot en chique hotel. Het is hier brrrrrrr.... koud, want nergens staat een deur of raam open en de airco draait op volle toeren. Uiteindelijk bleek dat het hotel pas sinds 6 september jl open is en dat ze nog niet helemaal zijn ingewerkt. Wat een klungels, maar goed...
We slapen op de 22e verdieping. Het uitzicht is geweldig. Vanuit je bed zie je rechts van vloer tot plafond de skyline van Saigon en links, van vloer tot plaond de regendouche en daarachter de wastafel en wc. Je kunt dus op de wc zitten en naar buiten kijken tegelijk. Sommigen van ons vonden dit wel erg weinig privacy en na een dag ontdekten we dat er ook nog een rolgordijntje is om de badkamer af te scheiden. Op de 25e verdieping is een zwembad met infinity look over de rivier. Het ziet er prachtig uit, maar vanwege de regen nog niet zo aanlokkelijjk dat we er meteen in willen.

's Middags verkenden we de omgeving een beetje. Het is hier echt veel moderner dan alle plaatsen waar we tnt geweest zijn en ik moet er even aan wennen. Er is hier een soort mini-replica van de notre-dame. De bouwstenen zijn daadwerkelijk vanuit Frankrijk hierheen getransporteerd toen dit ding in 1877 gebouwd werd. Omdat er een mis was mochten we niet naar binnen, maar van buiten was het ook al interessant. Daarnaast ligt een postkantoor uit dezelfde tijd, met een gietijzeren draagconstruktie die nog uit de werkplaats van IJffel komt. Hier konden we wel in en er was binnen veel te zien. Leuk is ook dat het gebouw gewoon nog als postkantoor gebruikt wordt.
Vervolgens regelden we een uitstapje voor zondag, naar de Cu Chi tunnels en een bijzondere kerk.

Inmiddels was het tegen 5-en en zijn we een kroeg/restaurant ingedoken voor borrel en eten. Hier zijn we blijven hangen, want er kwam een duo met gitaren en zang en dat klonk hartstikke leuk.