Aankomst in Makassar-Selfie!

Aankomst in Makassar- Selfie-maandag 20 oktober

Aangekomen op Makassar airport moesten we op zoek naar Dodo the Pen-men. Hij zou ons ophalen en naar het hotel brengen. Op zijn foto op facebook leek hij stekeltjeshaar te hebben en daar zochten we dus naar. Binnen enkele sekonden zagen we een ietwat kale Indonesische man enthousiast met een bordje "Arjenne" zwaaien. Nu is de Dodo een uitgestorven vogel, maar daar hield de vergelijking met deze vreemde vogel mee op. Een gezellige spraakwaterval kwam ons tegemoet. Nauwelijks bekomen van de reis en met de koffers nog stevig in de hand, werd ons de eerste activiteit meegedeeld. We werden verwacht op een traditioneel Indonesisch huwelijk. Tussen neus en lippen door legde ik uit dat we al 26 uur aan het reizen waren! Dat mocht niet baten. Al snel waren we op de locatie midden in de stad. Met een nagelknipper als welkostcadeau, in ruil voor onze namen in het gastenboek, mochten we naar binnen. Badend in het licht en met parelende zweetdruppeltjes op het gezicht, door de totale afwezigheid van enige verkoeling, stond daar op een podium een bruidspaar met respectievelijke ouders opgelijnd. Prachtig uitgedost met kunstige versierselen en een henneptekening op de handen van de bruid. Prachtige foto's waren in de maak. Alleen waren wij, als grappige witte westerlingen, maar al te vaak het onderwerp. Luid giechelend kwamen zowel jongens als meisjes naar ons toe met telefoon en camera. "Selfie" riepen ze en zo moesten we met de ene na de andere groep op de foto. Het gaf ons vervolgens wel het vertrouwen om de Indonezen op onze beurt ook schaamteloos terug te fotograferen. We mochten ook nog een hapje meeeten van een overvoedig buffet. Toen werd het tijd voor karaoke en voor ons om deze dampende hal te verlaten en onze doorweekte shirtjes uit te trekken en na een douche te genieten van ons welverdiende schoonheidsslaapje.