Deel 2
19 september 2015
Nog snel even een paar foto's gemaakt van het prachtige zwembad, waar we geen gebruik van hebben gemaakt, maar voor de statistieken altijd aardig. Dan de tricycle ingerend om nog even snel te pinnen, want pinnen kan hier lang niet overal. Gewapend met een tas vol geld stapte we de koning te rijk in de bus naar Langogan, opweg naar ons eco-resort. Na meerdeere kaartjes checks, verschillende chauffeurs en 2 uur reizen kwamen we op het resort aan. Prachtig gelegen tussen een rivier en de zee in een heuvelachtig en zeer groen landschap. Vlak voor aankomst begint het te regenen en niet zo'n klein beetje ook. De chauffeur is zo vriendelijk om de onverharde weg naar ons resort te wagen terwijl deze inmiddels in een mini waterval veranderd is. Het personeel komt al aangesneld met paraplu om ons zo droog mogelijk te houden. Enigszins vochtig zijn we gearriveerd in ons jungle paradijsje, het enige hotel in de wijde omgeving. Vissersdorp, mangrove-bos, een watervallen hike en vele muggen worden onze activiteiten van de komende dagen. Het meest markante aan deze plek is toch wel de eigenaar. Hij is 60 jaar en zijn virendin is half zo oud, maar nu komt het: hij is een voormalig jetfighter, helicopter piloot, treasure hunter, wereldreiziger, met ook nog de papieren voor archeoloog. Bovendien heeft hij ook nog 2 resorts op Bali. Een Canadees van geboorte, spreekt hij engels met de klemtoon altijd verkeerd. De vele verhalen die Claude erg graag vertelt, gaan gepaard met de mimiek van een volleerd acteur en de meeslepende dramatische toon van Al Pacino. Een literfles Red Horse (bier) en een fles rum voor Claude en zijn vele verhalen vullen de avond tegen een achtergrond van kwetterende kikkers, krekels en gekko's.
De eerste dag verkennen we het mangrove-bos. Claude geeft uitleg over de vele planten, het belang van het mangrove-bos en haar lucht-zuiverende werking. Ook de spinnen in gigantische webben ontbreken niet. Wat ook niet ontbreekt zijn de muggen, de spontane uitnodiging voor deze mini tekking door Claude heeft ons doen vergeten anti-muggenspul op te spuiten. Een ervaring rijker, tientalle rode bultjes en echt overal kriebel keren we weer terug.
In de middag gaan we het vissersdorpje verkennen. We zijn de enige gasten in het resort en daarmee ook de enige blanken in de omgeving. We trekken dan ook veel bekijks. Aangekomen op het strand worden we gelijk omringd door verlegen glimlachende kinderen. Na het zien van onze camera's doen ze hun uiterste best om allerlei rare capriolen uit te halen op een aangemeerd vissersbootje. Salto's, gekke bekken en vreemde sprongen in de zee, vervolgens haasten ze zich luid lachend naar onze camera's om te zien hoe kleurrijk ze er uit zagen. Vele foto's en glimlachen later lopen we het dorpje in.
Simpele huisjes op palen, de visnetten hangen in het rond, de varkens knorren vastgebonden aan paaltjes en de vis ligt te drogen op speciale droogrekken. Het is midden op de dag en de meeste bootjes liggen aangemeerd, de mensen relaxen met hier en daar alvast een kookvuurtje. Tot mijn verbazing kom ik ook een mayong spel tegen, met bij elke speler een grote stapel geld. Als ik me niet vergis is dit spel ooit verboden in China vanwege de gigantische verliezen die gokkend met dit spel geleden werden. Het geheel maakt echter een tevreden en ontspannen indruk.
's Avonds worden we uitgenodigd op weer een huwlijk, alhoewel het dit keer de viering van een 50 jarig huwelijk is. De dames in het goud, een grote karaoke set, een gigantische taart en een lopend buffet vormen het decor. Uiteraard worden we als totale onbekenden aan de hoofdtafel uitgenodigd. Vertwijfeld proberen we er nog onder uit te komen maar we moeten een hapje mee eten. Ondertussen gaat er een microfoon rond, waarbij de gasten de mogelijkheid krijgen om het echtpaar te feliciteren met hun 50 jarig huwelijk. Op gepaste wijze trekken we ons iets terug om het feest van een afstandje gade te slaan. Dit leidt er onmiddelijk toe dat we weer een aantal selfies van kinderen op een brug moeten maken. We stemmen graag in waarna we terug naar het resort gaan. Een biertje, Claudes one-man-show en dan naar bed voor de hike van morgen.
De eerste dag verkennen we het mangrove-bos. Claude geeft uitleg over de vele planten, het belang van het mangrove-bos en haar lucht-zuiverende werking. Ook de spinnen in gigantische webben ontbreken niet. Wat ook niet ontbreekt zijn de muggen, de spontane uitnodiging voor deze mini tekking door Claude heeft ons doen vergeten anti-muggenspul op te spuiten. Een ervaring rijker, tientalle rode bultjes en echt overal kriebel keren we weer terug.
In de middag gaan we het vissersdorpje verkennen. We zijn de enige gasten in het resort en daarmee ook de enige blanken in de omgeving. We trekken dan ook veel bekijks. Aangekomen op het strand worden we gelijk omringd door verlegen glimlachende kinderen. Na het zien van onze camera's doen ze hun uiterste best om allerlei rare capriolen uit te halen op een aangemeerd vissersbootje. Salto's, gekke bekken en vreemde sprongen in de zee, vervolgens haasten ze zich luid lachend naar onze camera's om te zien hoe kleurrijk ze er uit zagen. Vele foto's en glimlachen later lopen we het dorpje in.
Simpele huisjes op palen, de visnetten hangen in het rond, de varkens knorren vastgebonden aan paaltjes en de vis ligt te drogen op speciale droogrekken. Het is midden op de dag en de meeste bootjes liggen aangemeerd, de mensen relaxen met hier en daar alvast een kookvuurtje. Tot mijn verbazing kom ik ook een mayong spel tegen, met bij elke speler een grote stapel geld. Als ik me niet vergis is dit spel ooit verboden in China vanwege de gigantische verliezen die gokkend met dit spel geleden werden. Het geheel maakt echter een tevreden en ontspannen indruk.
's Avonds worden we uitgenodigd op weer een huwlijk, alhoewel het dit keer de viering van een 50 jarig huwelijk is. De dames in het goud, een grote karaoke set, een gigantische taart en een lopend buffet vormen het decor. Uiteraard worden we als totale onbekenden aan de hoofdtafel uitgenodigd. Vertwijfeld proberen we er nog onder uit te komen maar we moeten een hapje mee eten. Ondertussen gaat er een microfoon rond, waarbij de gasten de mogelijkheid krijgen om het echtpaar te feliciteren met hun 50 jarig huwelijk. Op gepaste wijze trekken we ons iets terug om het feest van een afstandje gade te slaan. Dit leidt er onmiddelijk toe dat we weer een aantal selfies van kinderen op een brug moeten maken. We stemmen graag in waarna we terug naar het resort gaan. Een biertje, Claudes one-man-show en dan naar bed voor de hike van morgen.
