Langogan, Palawan, Filippijnen, 1e verslag

Alweer onze 3e dag op de Filippijnen. Maandagavond zijn we in Manilla gearriveerd na een lange reis. Ik zat tot Hong Kong naast een meneer die er erg fleurig uitzag en 11 uur non-stop klikgeluidjes met zijn mond heeft gemaakt. Hij stopte alleen om zijn eten te kauwen. In Hong Kong hadden we 3 uur overstaaaptijd. Soms is dat maar net genoeg, maar hier was alles zo soepel geregeld dat we tijd overhielden. Daarna door naar Manilla, waar we een aansluitende vlucht naar het eiland Palawan hebben geboekt. Er was zelfs keus tussen de vlucht van 14.40 en die van 17 u. Vanwege ons overgewicht (de bagage!), je mag maar 15 kg meenemen op een binnenlandse vlucht, was de eerste bijna 2 keer zo duur als de tweede, dus kozen we de laatste. Dan hadden we ook even tijd om te pinnen (geen sinecure hier en lang leve de creditcard) en koffie te drinken. Inchecken ging soepel, grotendeels geautomatiseerd, maar bij de gate was het een drukte van jewelste. Ongeveer alle binnenlande vluchten vanuit Manilla waren vertraagd, en de vlucht van 14.40 was ook nog niet weg. Dit leidde tot een groot spektakel van gatewijzigingen en niemand wist meer waar hij moest zijn, maar om 19 uur waren we dan toch in de lucht om 5 kwartier later op Puerto Princesa airport op Palawan aan te komen. Daar was een lief pleintje voor het luchthavengebouw, waar uit een grote luidspreker vrolijke muziek kwam, waar we weinig van verstonden, behalve dan dat het over Palawan ging. Heel vrolijk en vriendelijk allemaal. We werden snel ingeklaard in een tricycle, de plaatselijke variant van de tuktuk. Eigenlijk een brommer met zijspan. Heel leuk. Tien minuten later waren we in het eerste hotel, waar we nog net 5 minuten hadden om iets te eten te bestellen omdat de keuken ging sluiten. Wat een goede timing. Het eten was heerlijk en tevreden zijn we tegen 12 uur in bed gestapt. De volgende morgen gebeld met Mangrove resort in Langogan of er plaats was en het bleek leeg te zijn, dus we waren meer dan welkom.