Cuc Phuong National Park, 7 september

Vandaag stond het Coc Phuong National Park op het programma. Het ligt ongeveer 45 km van Ninh Binh, dus we besloten met een door het hotel georganiseerde prive-excursie mee te gaan. We werden al in de ontbijtzaal opgehaald door onze gids, maar er was ook nog een chauffeur. Omdat wij graag wilden fietsen, hadden ze 2 huurfietsen van het hotel meegenomen. Helaas niet dezelfde fietsen als gisteren, want die reden veel lekkerder.
Waarom we een gids en een chauffeur nodig hadden hebben we tot het eind van de dag niet begrepen. De hypothese is dat de chauffeur geen engels sprak en de gids geen rijbewijs had.

We reden in ruim een uur naar het park, waarbij we het eerste deel van de route herkenden van onze fietstocht gisteren. We passeerden ook de nog in aanbouw zijnde grootste pagode van Vietnam, die het boegbeeld moet worden van het grootste boeddhistische centrum van Vietnam. Ook hier denken ze groot tegenwoordig!

Eenmaal bij het park aangekomen, mochten we eerst met een lokale gids het "endangered primate rescue center" en het "turtle conservation center" bezoeken. Daar worden in beslag genomen apen en schildpadden opgevangen. Meestal gaat het om door stropers gevangen dieren die op weg waren naar China. Ze hebben op dit moment ongeveer 110 apen in de opvang zitten en jaarlijks komen er ongeveer 10 bij. Ze proberen de apen terug te zetten in de natuur, maar veel apen kunnen niet meer voor zichzelf zorgen en moeten daarom levenslang in de rescue blijven. Ze hebben vooral allerlei typen Langoeren zitten. De kooien waren redelijk ruim, maar vrij fantasieloos, met kippengaas en een paar bamboestokken erin. Veel apen zaten dus maar wat voor zich uit te kijken, maar er was ook een gezinnetje met 3 kinderen die vrolijk aan het spelen waren. De mensen hier doen goed werk en deze apen zouden natuurlijk een vreselijk lot hebben gehad als ze hier niet waren beland, maar al met al maakte het toch een wat trieste indruk. Ook de schildpadden zijn grotendeels onderschept uit de illegale handel, maar deze zijn veel makkelijker weer uit te zetten en dat gebeurt dan ook.

Nadat we dit allemaal bekeken hadden, liepen we weer een km terug naar de ingang van het park, waar onze gids en chauffeur braaf wachtten. We kregen de fietsen overhandigd en de instruktie om tenminste een half uur, ofwel 7 km te fietsen, niet te stoppen bij de prehistorische grot waar we langs zouden komen en ofwel door te fietsen totdat ze ons inhaalden, ofwel te wachten als we het zat waren.

Het park is eigenlijk een mooi bos/oerwoud. Alle planten zijn groot. We zagen een plant die wij als kamerplant hebben en die eens per jaar een nieuw blad maakt, maar dan een meter of 8 groot. In het voorjaar zitten in dit park heel veel vlinders, nu is eigenlijk geen vlindertijd, maar toch zagen we er een heleboel en ook hele kleurige en grote.

Na 2 uur fietsen werden we toch wat ongerust, want nog geen spoor van onze gids en chauffeur. Maar we konden nergens een afslag gemist hebben want er is maar 1 weg door het park. Tot ons verdriet werden we dus regelmatig door touringcars en veel te hard rijdende auto's de berm ingeduwd. Net toen we maar even een vlinderstop maakten, kwamen de mannen aanrijden en vertelden dat we al zo'n 14 km hadden afgelegd en nog 4 te gaan. Ondanks dat het enorm zwaar fietsen was, vanwege het soms zeer stijl oplopen van de weg en de afwezigheid van bruikbare versnellingen, besloten we toch zelf door te fietsen.

Na nog een half uurtje kwamen we in het centrum van het park, waar we gevoederd en gerehydreerd werden. Vervolgens stond een trekking op het programma, maar in plaats van zelf mee te gaan, wees onze gids waar we het oerwoud in moesten lopen en kregen we de opdracht mee om na een half uur om te keren, zodat we een uur later weer terug zouden zijn. We ronselden nog een lieve plaatselijke hond die wel graag met ons mee wilde lopen en gingen vervolgens op pad. Er waren erg veel spinnewebben waar we doorheen liepen, maar iets engers dan hele grote hooiwagens heb ik niet gezien. Wel zagen we nog een kikkertje en een hagedis en onze hond vond nog een diertje ter grootte van een konijn maar met een lange staart, wat zo snel was dat we het niet goed hebben kunnen bekijken.

We hebben iets langer dan een uur gewandeld, maar waren rond een uur of 4 terug bij onze crew, die de tijd hadden gedood met kaarten. Hun fooi hadden ze inmiddels verspeeld trouwens. Ze hadden gewoon zin in een vrije dag denk ik.

Op de terugweg deden we nog een prehistorische grot aan. Men denkt dat deze ongeveer 7,5 duizend jaar geleden bewoond werd. Er zijn nl. allerlei werktuigen gevonden uit die tijd. Deze grot was weinig commercieel, dus er was bijv geen verlichting, maar je kreeg een zaklantaarn mee. Dat maakte het wel veel leuker en spannender. De grot was eigenlijk behoorlijk groot, omdat je van de ene naar de andere ruimte door kon lopen. Op sommige plaatsen was de kalksteen donker verkleurd. Men denkt dat dit roetaanslag is omdat de ruimtes met vuur werden verlicht. Natuurlijk woonden er ook vleermuizen, maar het stonk er veel minder dan in andere grotten met vleermuizen.

Nadat we dit op ons gemak bekeken hadden, reden we moe en tevreden terug naar het hotel.