Bolo bolo healers

Donderdag 7 juli

De morgen begint met een heerlijk kopje verse koffie. Terwijl het zo herkenbare koffie aroma zich mengt met de zoute zeelucht worden we langzaam wakker. De wind doet de palmbladeren ruisen, terwijl wij de sloom inrollende golfjes gadeslaan vanaf onze veranda op nog geen 5 meter van de zee.

De zonnestralen lijken vandaag meer moeite te hebben het wolkendek te doorbreken. Ee prima dag dus om onze scooter op onderzoek te sturen. Juist als we op het punt staan te vertrekken vallen de eerste druppels. Nu zijn druppels niet geheel onbekend voor de doorsnee Hollander, dus we besluiten ons niet te laten tegenhouden. De Hollandse naiviteit van deze gedachte wordt ons al snel tropisch duidelijk gemaakt. Terwijl we bij onze vol automatische scooter staan, wordt de Filippijnse douchekraan volledig open gedraaid. Het zandpad verandert in een mum van tijd in een bescheiden beekje en met de staart tussen onze benen zien we ons genoodzaakt de trip uit te stellen.

Een klein dutje later lijkt het weer iets te zijn opgeklaard en rond het middag uur wagen we het erop. De eerste stop leidt ons naar een 400 honderd jaar oude boom. De boom is massief, gigantische wortelstrengen draaien om elkaar heen om gezamelijk een 8 meter brede stam te vormen. Het bladerdak is vol en kwetterd van de vele onzichtbare vogels die daar genieten van een rode bes die met enige regelmaat de onderstaande mensen en scooters besmeurt.

Aan de voet van de boom huist een ware verrassing. Een klein bassin vormt een natuurlijke voet-spa. We zijn niet geheel onbekend met dit fenomeen, maar toch vergt het enige innerlijke overredingskracht om onze voeten over te geven aan het water. Ondergedompeld tot aan de knie storten tientallen kleine visjes zich op onze voeten. Zacht schrapen rijen vlijmscherpe tandjes over onze voeten, dan schuiven de grote broers aan bij het feestmaal. Als ze vlakbij zijn opent de mond zich als een aanvallende haai en toont haar geslepen tanden, de mond sluit zich om een willekeurig stuk voet en de tanden laten een onzichtbare prikkel achter. Echter, al snel verliezen de vissen hun interesse in onze keurig gemanicuurde Hollandse voetjes, een groep giechelende Japanners heeft de aandacht opgeeist.

Wat ons nog rest is de grootste souvenir shop, die we tot nu toe op het eiland zijn tegengekomen. Kettinkjes, armbanden, I love Siquijor t-shirts, hangmatten, sleutelhangers en talloze andere prullaria passeren de revue. Aan de overkant van de weg zit een kleinere souvenirshop en die besluiten we te sponseren met een enkelbandje voor Arjenne. Dan vervolgen we onze weg, maar niet nadat we de scooter grondig hebben gereinigd van de half veroberde rode bessen.
De volgende etappe van onze tocht voert de bergen in op zoek naar twee bergdorpjes waar de zogenaamde bolo bolo healers huizen. Op het eiland bevinden verschillende soorten healers, zo zijn er de herbal healers, rituele healers maar de bekendste zijn de bolo bolo healers. Deze gebruiken een glas gevuld met water, onderin rust een steen en vervolgens blazen ze met een rietje bubbels in het water terwijl ze het glas over je lichaam bewegen. Verandert het heldere kraanwater in troebel bruin water, dan heb je een probleem.

Terwijl we omhoogpuffen voert de weg ons langs vele maisvelden, tientalle gammele houten hutjes en locals die hun koe uitlaten, ja letterlijke uitlaten aan een halsband terwijl de baas wacht totdat de koe een stukje gras veroberd heeft. Achterop de scooter toont Arjenne haar royalty-waardige kwaliteiten door met enige regelmaat te zwaaien naar de voorbijkomende Filippijnen. Af en toe verwaardigt ze zich zelfs te stoppen en haar nederige onderdanen te woord te staan om vervolgens vriendelijk de weg te vragen. Steevast worden we even vriendelijk een bepaalde richting in gewuifd, zodat we al spoedig het gezochte dorpje binnen rijden.

Gelijk na aankomst vraagt een groepje locals waar onze tocht naar toe voert. Terwijl we afstappen zeg ik dat we opzoek zijn naar de bolo bolo healers. Arjenne heeft dit al niet meer gehoord want ze heeft de "real" sagrada familia kerk ontdekt. In grote letters, vervaagd door het verloop der tijden, kan er geen twijfel bestaan over de authenticiteit van deze sagrada familia. Nadat deze historische vondst secuur is vastgelegd benadert een vrouw uit het groepje locals ons.

Met een kind over de schouder neemt ze ons mee naar een gesloten houten deur. Een roestig schuifslot verspert ons de toegang tot het domein van de mistieke 'bolo bolo' healer. De deur gaat krakend openen en we treden binnen. Het eerste dat opvalt is een hond, dan nog een, ook een kat maakt haar opwachting gevolgd door enkele kippen en een haan. Op een houte bankje ligt een kind te slapen onder een witte capuchon trui. Naast haar worden we op een bankje geplaatst terwijl we wachten totdat de priesteres der bolo bolo healers haar opwachting maakt. Terwijl we wachten wordt het kindje aangespoord haar ogen open te doen hetgeen maar met moeite wil lukken. De gordijnen gaan open en een zwak middagzonnetje dringt de huiskamer binnen. In plaats van een stokoud vrouwtje, overlopend met een aura van wijsheid, treed een klein vrouwtjes ons tegemoet van rond de 50. Vragend kijkt ze ons aan wat het probleem is? Probleem? Tja, we hebben niet echt een probleem behalve dat we nieuwsgierige toeristen zijn, geinteresserd in de werking van dat mistiek bolo bolo. Vooruit dan maar, lijkt de genezeres te denken en een karakteristieke Filippijnse gulle glimlach verschijnt op haar gezicht. Zachtjes duw ik Arjenne na voren om zich als eerste te onderwerpen aan het onderzoek.
Niet geheel onverschillig staan we tegenover dit mistieke onderzoek. Floortje Dessing is ons namelijk voorgegaan. Haar water kleurde destijds troebel bruin en niet veel later moest ze haar Filippijnen bezoek afbreken vanwege nierfalen. Verder is het nog interessant te weten dat de steen onderin het glas door magie verkregen is.
Enigszins onzeker neemt Arjenne plaats, de bubbeltjes blazen er vrolijk op los terwijl de genezeres nu en dan fronst en bedenkelijk kijkt. De polsen worden gemeten, maar zelfs na meerdere metingen met het het glas wil het water niet troebel kleuren. Het ergste kwaad is afgezworen maar toch is er een allignment probleem. De pols komt niet overeen met de buik. Bent u wel eens duizelig of valt u wel eens flauw vraagt ze Arjenne. Arjenne bevestigt knikkend, aangezien dit nu net een enkele keer is voorgevallen. Een buikmassage op het bed van de genezeres en verschillende smeerseltjes volgen waardoor nu alles weer in lijn is. De duizeligheid zal wegblijven verzekert ze ons.
Dan is het mijn beurt. Wederom hetzelfde ritueel. Belletjes blazen, polsen en nog een keer blazen. Ik ben benieuwd want ik voel me kiplekker en heb nergens last van. Ook bij mij blijft het water kristal helder. De aanwezige poes lijkt dit allang te beseffen want ze blijft me maar kopjes geven terwijl de genezeres haar probeert weg te sissen. Toch is ook mijn allignment niet in orde en nadat ze mij opgedragen heeft mijn t-shirt op te tillen, ziet ze ook, tot mijn spijt, dat mijn rug niet helemaal recht is. Een van haar specialiteiten is het rechtzetten van botten! Verwoed gaat ze aan de slag met een heerlijke rug massage tot gevolg, totdat ze het grove geschut inzet. Een knie wordt in mijn rug geplaatst en mijn totale ontspannenheid verandert op slag in behoedzaamheid. Nauwkeurig volg ik haar bewegingen met de ogen in mijn achterhoofd en waar nodig span ik mijn spieren om schade te voorkomen. Al snel roep ik dat het zo veel beter voelt en gelukkig is de generes het met me eens. Arjenne krijgt nog een kleine uitleg hoe mijn botten nu veel rechter staan en na een kopje kruidenthee, direct uit de ketel op nog een ouderwets vuur, maken we ons uit te voeten. Bij het afscheid laten we een theelepeltje achter verpakt in Delftsblauw pakpapier. De voordeur wordt geblokkerd door een horde kippen, die ons niet lang kunnen ophouden. Terwijl we op onze scooterklimmen krijgen we nog een knuffel van de genezeres die ons cadeautje inmiddels geopend heeft. We hebben nog een uur voor het donker wordt en zo doen we Verstappen eer aan op onze weg naar beneden.
We dineren heerlijk, drinken nog een laatste cocktail voordat de bar om 9 uur sluit en begeven ons naar onze strandhut. Morgen weer een nieuwe dag!