Hoe simpele dingen in een ander land soms heel ingewikkeld kunnen zijn

Vrijdag 8 juli

Vandaag is de dag dat we het eiland rond zullen rijden op onze brommer. Het is maar 75 km in omtrek, dus dat moet prima haalbaar zijn. De wegen zijn goed en er is nauwelijks verkeer, dus veel relaxter kan het niet. De dag begint op de inmiddels vertrouwde manier. Uit bed rollen, naar de veranda, wat staren naar de rollende golven en genieten van de koffie die Fer al heeft gehaald. Daarna snel douchen en aankleden en op naar het ontbijt. We moeten wel een paar kleine dingetjes regelen, maar dat blijkt met het moeizame internet lastiger dan gedacht. Morgen willen we naar het piepkleine Apo Island, met maar een paar uur stroom per dag en een nauwelijks bestaand internet, dus we moeten vandaag onze vlucht van Dumaguete naar Manilla regelen en ook een hotel in Dumaguete voor de nacht voorafgaand aan onze ochtendvlucht. Dat duurt allemaal iets langer dan gehoopt. Ook moeten we uitzoeken hoe we morgen het makkelijkst op Apo Island komen. De gebruikelijke route is met een tricycle (soort tuk-tuk dus) naar Siquijor stad te gaan, daar de pont te nemen naar Dumaguete. Vanuit Dumaguete een tricycle of taxi naar het 20 km verder gelegen Malatapay en vanaf daar een boot te regelen die je naar Apo Island brengt. Meestal moet je zelf onderhandelen met de lokale vissers en na 16 uur ’s middags vaart er uberhaupt niemand meer. Kortom, nogal een onderneming. Ik vraag bij de receptie hoe laat de pontjes gaan en helaas blijkt dat er juist op zaterdag veel minder vaak gevaren wordt dan op andere dagen. We hadden iemand horen zeggen dat Coco Grove resort, het meest luxe resort op Siquijor, soms een eigen boot heeft naar Apo, dus dat gaan we toch maar even uitzoeken. Omdat Apo zo piepklein is en maar 2 min of meer normale hotels heeft, willen we niet helemaal op de bonnefooi gaan en mail ik het hotel waar we willen verblijven. Eigenlijk mail ik ze zelfs 2 keer voor de zekerheid…

Dan gaan we maar op pad naar Coco Grove en inderdaad organiseren ze regelmatig excursies naar Apo Island. Voor 20 euro pp mogen we mee als we alleen maar afgezet willen worden. Maar garantie dat de boot gaat is er niet, vandaag bijvoorbeeld is de excursie afgezegd wegens slecht weer op Apo. Ze vertrekken om 7.30 en beloven ons hotel te bellen zodra er groen licht is van de kapitein om te vertrekken. Zo vroeg vertrekken betekent ook dat we onze hotelrekening vandaag al moeten betalen en het creditcard apparaat doet het niet. Omdat we ook cash geld nodig hebben voor Apo, wil ik eigenlijk toch het liefst met een kaart betalen. “Kom om 15 uur maar terug” adviseert de mevrouw bij de receptie. Het eiland rond lukt dus niet meer. We besluiten dan maar naar de Lugnason waterval te gaan. Met behulp van allemaal supervriendelijke eilandbewonders vinden we de waterval makkelijk, althans het pad ernaar toe, want vanaf de weg is het nog 1 km hiken. Daar draaien we onze hand inmiddels niet meer voor om! De waterval is uitgestorven als we aankomen. Niet erg groot, maar wel met een uitnodigend poeltje helder water eronder. Het water is best koud, dus het is een verfrissende zwempartij. Na een uurtje komen er nog 2 toeristen waar we wat mee kletsen en 2 lokale jongetjes van een jaar of 9, die een mooie show waterval-springen weggeven. Fer maakt een paar mooie foto’s van 1 van de kereltjes, terwijl hij in de lucht hangt. Dan maar weer terug naar het hotel om nog een keer te proberen te betalen. Eerst eten we nog even een sandwich bij Dagsa, wat nu onze stamkroeg is geworden. Bij het hotel werkt het creditcard apparaat nog steeds niet en ze gaan ook geen dollars of euro’s accepteren. We moeten dus geld halen en de dichtstbijzijnde ATM is in Siquijor town, dus we springen maar weer op de brommer. Bij de ATM stoppen we 3 bankpassen en 2 creditcards in het apparaat, maar er komt nog geen pesootje uitrollen. Wat nu? Dan maar naar een wisselkantoortje, waar je nog heel wat moeite moet doen om geld te wisselen. Uitgebreide legitimatie, allerlei papieren invullen. Maar uiteindelijk hebben we dan 400 dollar gewisseld. We crossen weer terug naar San Juan, leveren de brommer in en betalen het hotel. Pffff….

Coco Grove heeft intussen gebeld om te bevestigen dat ze varen morgen en we hebben een tricycle besteld die ons om 7 uur zal ophalen. Nog steeds geen antwoord op mijn email naar Apo of ze een kamer voor ons willen vasthouden.

De eten als afscheidsmaal nog 1 keer bij Dagsa en ze hebben weer livemuziek. Deze keer een goede gitarist/zanger die oa een mooi nummer van Jim Croce speelt. En dan moeten we weer inpakken, niet onze hobby, maar het gaat wel snel tegenwoordig. Dan maar snel naar bed, want het is al laat en om 6 uur gaat de wekker. Er zit een gekko in onze kamer, of vlak onder het raam, en alsof hij een haan is, maakt hij de hele nacht geluidjes die precies klinken als een badeendje.

Om 6 uur de volgende morgen zou ik gezworen hebben dat hij 6 keer achter elkaar “gekko” riep, maar dat zal wel verbeelding zijn geweest.