Aankomst Havana zaterdag 5 nov.

Verblijf Claudia en Vivian

De voorbereiding voor onze reis naar Cuba had al heel wat voeten in de aarde. Het is één van de weinige landen waar je tegenwoordig nog van tevoren een visum moet aanvragen. Een auto huren moet je maanden van tevoren regelen, dus toen wij daar 6 weken van tevoren naar gingen kijken, was alles tot medio januari al verhuurd. Via een Franse organisatie lukte het uiteindelijk dan toch. Ook het regelen van een verblijfsplaats voor de eerste dagen in Havana was nog niet makkelijk. Als je bij binnenkomst van het land niet kunt laten zien waar je verblijft, wordt je een staatshotel toegewezen, waarvoor je in elk geval moet betalen, zelfs als je er niet wilt slapen. Goed alternatief voor een staatshotel in Cuba is het verblijf in een casa particular, een soort bed and breakfast. Hiervan zijn er honderden, maar het maken van een reservering is lastig, omdat bijna niemand internet heeft. Uiteindelijk hadden we dan de avond voor vertrek toch nog een reservering, niet in het oude centrum, zoals we van plan waren, maar in de wat luxere wijk Vedado, net buiten het centrum.

Al op Schiphol ging het mis, want Fer ging door zijn rug, terwijl hij bukte om zijn rugzak op te pakken en kon bijna niks meer, in elk geval niet lopen en zitten. Na een liggende massage in de vertrekhal en nog eentje voor de gate, kon hij net het vliegtuig in strompelen, nadat we hem eerst hadden volgepompt met Paracetamol en Aleve.  De overstap in Parijs haalden we maar net, omdat het lopen van de ene naar de andere gate ook niet echt snel ging. Daarna rechtstreeks door naar Havana, waar we ongeveer 20 minuten eerder dan gepland landden, om een uur of 22 lokale tijd.

Het wachten op de bagage duurde eindeloos, maar dat was in dit geval niet zo heel erg, omdat er veel te weinig bagage-karretjes waren en het ook eindeloos duurde voordat er weer een paar teruggebracht waren. Intussen konden we de officials op de luchthaven eens goed bekijken en het viel meteen op dat de dames officials hier van hele korte, eigenlijk ultra-korte, rokjes houden, liefst gecompleteerd met panties, met allerlei motiefjes. Van ouderwetse netpanties tot panties met uitgebreide bloemenmotiefjes, of met de suggestie dat het een jarretel was. Daarboven wordt dan het liefst een bloesje gedragen wat net te strak is en waar de meestal weelderige boezem uitpuilt. Kortom, er was genoeg te zien en de tijd vloog.

Toen we dan eindelijk de bagage hadden begon de aankomsthal al aardig leeg te raken, we waren snel aan de  beurt bij de informatiebalie, waar we konden vragen waar je hier geld kon wisselen. Buiten, zowel links als rechts, was het antwoord. Buiten aangekomen stonden er lange rijen mensen, voor een taxi, dachten wij eerst, maar nee, die stonden allemaal voor de wisselkantoren. Van de 3 of 4 loketjes, was er maar 1 open. Omdat je hier nergens met een bankpas kunt pinnen (heel soms vind je een ATM die wel een creditcard lust), moet iedereen contant geld wisselen.

Ik heb Fer op een bankje geparkeerd, want die kon bijna niet meer bewegen, en ben in de rij gaan staan. Een uurtje of 2 later had ik dan een pak geld waar Dagobert Duck jaloers op was geweest.

Vervolgens was een taxi snel geregeld en werden we een klein half uurtje later afgezet bij Claudia en Vivian, waar we de komende 3 nachten zouden logeren. Ze hadden heel lief op ons gewacht en dat het al half 2 was, was helemaal niet erg want vannacht ging de wintertijd in.

Waarom je in een land waar de dag en de nacht altijd even lang duren, een daylight saving time zou instellen ontgaat me volledig, maar ze hebben het hier. Dus nu is het wintertijd in Cuba.

Ons logeeradres was boven verwachting mooi. Vivian en haar recent overleden echtgenoot hadden 4 jaar in Venezuela op de ambassade gewerkt om geld te sparen om dit huis op te knappen en te verbouwen tot casa particular. Vivian is inmiddels met pensioen, maar kan niet ouder zijn dan midden 50, dus kennelijk leven ze er goed van.

Er was een heerlijke patio met 2 bankjes en 3 schommelstoelen en uitzicht op de straat. Dan een gezellige zitkamer, met een schilderij aan de muur, dat bij nadere inspectie een legpuzzel bleek te zijn. In de hele lange gang hing mooie kunst aan de muur en daarna kwam je in de eetkamer met direct erachter de keuken.

Onze kamer was mooi, ruim, verzorgd en schoon en met een gigantische badkamer eraan vast. De andere kamer was niet verhuurd.

Na nog een kopje thee en een praatje met Claudia en Vivian, kropen we lekker in bed.